Rzeczywistość w środowisku...

gosik

Pomyślałam, że skoro nikt nie rozmawia albo nikomu się nie chce... Smile

Świetnie to rozumiem bo brak czasu stał się chorobą cywilizacyjną- ale napiszę... Może coś z tego będzie. Mój temat miał brzmieć "Świadectwo", ale jakoś wyszło inaczej. Moim celem "rzucenia" tego tematu jest sprawa świadczenia wśród innych. Mam uczucie niemożności i nieumiejętności w świadczeniu wśród otoczenia. Ktoś kiedyś powiedział, że "zmieniając innych zacznij od siebie"- chyba nie jestem co do tego pewna, bo co z tego, że człowiek stara się zmieniać, rozwijać, kształcić skoro na drodze spotyka tylko wybałuszone oczy i niechęć ze strony innych. Ten trud jest naprawdę wymagający ćwiczenia i wytrwałości. A ile w tym się samemu doświadcza??? Oj... Dzięki za przeczytanie mojego wywodu Smile

Pozdrawiam i zachęcam do pisania, bo czasem komuś można wywołać uśmiech na buzi zaledwie dwoma słowami:)

ania

Świadczyć jest trudno. Pewien kapłan zwykł powtarzać: "Nikt nie mówił, że będzie łatwo, ale Pan Jezus obiecał, że będzie warto". Więc się staram. Padam. I wstaję. I staram się znowu. I tak już zawsze. Im częściej wstaję, tym więcej mam siły na kolejne powstanie, bo upadek na pewno prędzej czy później nastąpi. Aż w końcu trafiłam na kogoś, kto docenił moje staranie się - w jednym zdaniu, tak po ludzku docenił. Poczułam się jak po zastrzyku z endorfin- choć chyba coś takiego nie istnieje. Więc chyba to nasze zmienianie się wywołuje w ludziach nie tylko niechęć czy zdziwienie. Dobrze jednak pamiętać, że na końcu to Pan będzie oceniał nasze uczynki, świadectwo- nie ludzie.

gosik

Oj Aneczko.... jesteś moją inspiracją Smile

:*

gosik

Ale wiesz co?
jak mam świadomość tego ze wracam do szkoły do moich ludzi z klasy i mam swiadomośc tego ze nie ma się z kim za bardzo na "take Boże tematy porozmawiać" to trochę jednak zniechęca... Ale bede walczyć bedę. Dzięki :*

gosik

Końcówka mi wcześniej trochę nie wyszła... Liczy się sens Smile

ania

Hmm... myśle, że to tylko taka maska. Bo wstyd im się przyznać przed kolegami, że są wierzący. Na pewno jest ktoś, z kim możnaby pogadac na takie tematy, ale na osobności. U mnie na lekcji religii wypowiadają sie nieliczni. A kiedy się kogoś o coś zapyta, ale nie przy wszystkich, to często chętnie mówią. Chyba że trafiłaś na klasę całkiem 'anty'...

Agatka

Taka jak moja?
A i owszem nie ma z kim porozmawiać, a my jesteśmy tylko słabi..
I tylko ludźmi.
Wiem, że dziś w swej wymowie jestem strasznie chaotyczna, ale wiem też jedno
że nadzieję zawsze warto mieć... Smile

gosik · Wysłany: Czw 10:42, 01 Mar 2007 Temat postu:

No raczej moja klasa jest anty... Kiedy pytałam się ludzi dlaczego mają taki obraz Koscioła i wiary, to odpowiadali, że "to wszystko przez te nudne Msze prowadzone przez nudnych księży". Moja koleżanka z którą siedzę w urządzeniu zwanym "ławką" powiedziala, ze nie pojdzie wiecej do spowiedzi, bo ksiądz do którego miała zaufanie okazał się ojcem jakiegoś dzieca i teraz go gdzieś przenieśli". Gdy był temat na religii o Sakramencie Pokuty. Klasa zaczeła wrzeszczeć ze dla "obcego faceta" nie będą mówić co źle zrobili... Zraziłam sie do nich trochę... Nie wiem jak mam reagować na ich "takie" komentarze... Proszę o komentarz...

Upiorzyca · Wysłany: Czw 22:08, 01 Mar 2007 Temat postu:

no ja widzę jedno ,,lekarstwo'': modlić się, aby dojrzeli do przyjęcia łaski sakramentu pokuty.
A na to trzeba czasu.

Agatka · Wysłany: Czw 23:31, 01 Mar 2007 Temat postu:

Nie wiem czy jedyne, ale na pewno dobre rozwiązanie...

ania · Wysłany: Czw 23:40, 01 Mar 2007 Temat postu:

Może oni zrazili się do sakramentu pokuty. Może nie rozumieją do końca, jaki to dar. Pamiętajmy, że jest to sakrament dla odważnych- nie jest łatwo stanąć w prawdzie o sobie, przyznać się do własnych ułomności i błędów. Sama wiesz, jak dużym problemem było dla mnie przystąpienie do tego sakramentu rok temu w Św. Lipce- pamiętny wyjazd... Wink

Ale się przełamałam i potem było już tylko lepiej. Miejmy nadzieję, że ludzie z Twojej klasy też dożyją chwili takiego zerwania z oporami. I że trafią wtedy na kapłana, który pomoże im zrozumieć wagę spowiedzi.

Upiorzyca ma rację, warto się za nich modlić.

gosik · Wysłany: Sob 10:22, 03 Mar 2007 Temat postu:

Modlę się, modlę... Tylko, że współpraca w klasie też by się przydała... A takowej nie ma... Ale zobaczymy zobaczymy... Muszę uzbroić się w cierpliwość... Dzięki Smile

Agatka · Wysłany: Nie 21:33, 04 Mar 2007 Temat postu:

Uzbrajaj uzbrajaj..Przyda się napewno:) I to nie tylko w szkole ale i ogólnie w życiu.

gosik · Wysłany: Śro 20:25, 07 Mar 2007 Temat postu:

wiecie co? to działa... może za szybko ale jak hamuję złość i zaciskam ząbki żeby czegoś "nie palnąć" to czasem bardzo dużo się można ode mnie dowiedzieć... oczywiście na temat:) grunt to cierpliwość- nic "na chama"- a ja sama nie lubię jakichkolwiek chamów Smile

Pozdrawiam Smile

ania · Wysłany: Śro 22:56, 07 Mar 2007 Temat postu:

Cieszy mnie to. Nie poddawaj się!!